duitsch kanselredenaar, in 1761 te Plauen in Saksen geb., studeerde te Leipzig, werd in 1794 hoofdprediker bij de duitsche Petrikerk te Kopenhagen en in 1803 superintendent te Jena, waar hij in 1828 overleed. Hij schreef o. a.: Das Christenth. ohne Gesch. u.
Einlüeidung (1787), Andachlsb. für das weibliche Geschlechi (2 dln., 1788—89), Predigten, (2 dln., 1790 —1792).Zijn zoon M. (Gust. Ludw. Theodor), verdienstelijk rechtsgeleerde, in 1794 te Göttingen geb., was sedert 1817 prof. te Giessen en sedert 1837 te Leipzig, waar hij in 1864 zijn emeritaat nam. Hij beoefende vooral het rom. recht, het strafrecht en de philosophie des rechts. Onder zijn schriften zijn beroemd: Lehrb. des Naturrechts (1818), Leb. die bürgerL Ehre etc. (1824), Lehrb. der lnstitutionen (8e uitg. 1865), Das gemeine deutsche Griminalrecht (3de uitg. 1856). Hij overl. 25 Febr. 1873.
