(grieksch, letterlijk: samenkomst; voorts: gesprek, onderhouding) de bepaalde soort van predicatie, welke zich in tegenstelling met de synthetische preek aansluit aan de volgorde der woorden en de gedachten van den tekst, dus eigenlijk een stichtelijke uitlegging is. Ilomüeet, leeraar der kerkelijke (gewijde) welsprekendheid, kanselredenaar, predikant.
Homiletiek, datgene wat betrekking heeft op de kanselwelsprekendheid; inzonderheid: de kunst om een tekst naar behooren voor de gemeente te verklaren. Homiliarius Über (lat., homiliarium), verzamelingen van homilieën van kerkvaders, welke als verklaringen van de evangeliën en epistels der zon- en feestdagen plegen gelezen te worden; het eerste homiliarium, door Paulus Diaconus op last van Karel den Grooten samengesteld, was waarschijnlijk op de eerste plaats bestemd als latijnsche voorlezing bij de godsdienstoefeningen in kloosterkerken en kathedralen, doch is door de geheele middeleeuwen vlijtig benuttigd.
