linguist en philosoof, 1823 in jiet Anhaltsche geb., doceerde sedert 1850 aan de universiteit te Berlijn algemeene taalwetenschap en mythologie. Van 1852—55 hield hij zich te Parijs vooral bezig met de studie der chineesche taal en letterkunde, en werd in 1863 hoogleeraar te Berlijn.
Tot zijn belangrijkste geschriften behooren: Der Ursprung der Sprache (Berl., 2de uitg. 1858), Klassifïkation der Sprachen (Berl. 1850), Die Mande-Negersprachen (Berl. 1867), Zu Bibel und Begilionsphïlosophie (1890—92, 2 dln.).
