een aanhanger der cyreneesche school, leefde in de 3de eeuw v. Chr. te Alexandrië.
Hij hield ’t genot voor het doel en het sieraad des levens; doch ten gevolge van de vele rampen, waaraan de mensch in dit leven bloot staat, geloofde hij aan de bereiking van dat doel te moeten wanhopen, en verklaarde daarom, dat het beter was te sterven, dan zulk een lot te dragen; hij ontving daarom den bijnaam Peisithanatos, dit is overreder tot den dood. Deze leer schilderde hij met zulke gloeiende kleuren, dat menigeen zijner leerlingen (Hegesiani) de handen aan zich zelf sloeg. 2) Sophist en rhetor uit Magnesia, leefde omstreeks 300 v. Chr. Men houdt hem voor den grondlegger van een verkeerden smaak in de letterkunde, omdat hij in de plaats der attische welsprekendheid den hoogdravenden, gekunstelden, zoogenaamden aziatischen stijl invoerde. Daar uit zijn werken eenige gezwollen, overdreven beschrijvingen uit het leven van Alexander den G. worden aangehaald, heeft men hem ook voor een geschiedschrijver gehouden; echter is het zeer wel mogelijk dat deze geschiedkundige berichten in zijn pronkredenen gevonden werden.
