hectiek, tering, in de geneeskunde een algemeene term ter aanduiding van een toestand van gestadige vermagering en verzwakking. Meestal is de H. een teeken en een gevolg van koortsachtige, de normale voeding des lichaams belemmerende ziekten, derhalve vooral van tuberculose (zie ald.), in- of uitwendige veretteringen (zie Etter) en dergelijke.
Het teeken, dat nevens de vermagering de aanwezigheid van den H. aangeeft, en zoodoende deze van gewone vermagering onderscheidt, is de hectische koorts, die bijna dagelijks en meestal tegen den middag opkomt, des avonds zwaarder wordt en des nachts, overgaat in afmattend en uitputtend zweeten (zie Koorts). Ook andere verschijnselen van den H. noemt men hectisch, als b.v. de roode kleur der wangen, de kuch die veelal den H. vergezelt, enz. Eindelijk noemt men de personen zelf, wier uitzien aanleg of voorhanden zijn van den H. verraadt, hectisch.
