(graaf) keizerlijk veldheer in den Dertigjarigen oorlog, in 1594 geb. Met den slag bij Praag in 1620, dien hij als kolonel bijwoonde en waarin hij zwaar gewond werd, opende hij zijn loopbaan.
In 1623 benoemde de keizer hem tot chef van een regiment kurassiers, dat onder zijn naam groote bekendheid heeft verkregen. Hij maakte daarmede aan het hoofd der Spanjaarden de veldtochten van 1623—25 in Lombardië, totdat Maximiliaan hem terugriep om den boerenopstand te bedwingen, waaraan hij in een maand een einde maakte en waarvan de geschiedenis door hem beschreven werd. Vervolgens begaf hij zich naar Duitschland, waar hij Tilly in den strijd tegen Christiaan IV van Denemarken ondersteunde. P. nam roemrijk deel aan de bestorming van Maagdenburg, doch bedreef daarbij ongehoorde wreedheden. Met Tilly rukte hij naar Leipzig op; zijn onbesuisdheid was oorzaak, dat de slag bij Breitenfeld verloren. werd. Hij dekte evenwel den terugtocht, ontzette daarop Maagdenburg, dat door de Zweden belegerd werd, en streed ook gelukkig aan den Neder-Rijn en in Westfalen, doch beproefde tevergeefs Maastricht, dat door Frederik Hendrik belegerd werd, te ontzetten.
Na Tilly’s dood vereenigde hij. zich met Wallenstein en hielp hem Leipzig en geheel Saksen veroveren. Hij werd in den slag bij Lützen doodelijk gewond en overleed daags daarna, 7 Nov. 1632, te Leipzig. P. was een veldheer van onvermoeiden ijver en van onbedwingbare geestkracht, doch zijn dolle stoutheid maakte hem onbekwaam1 om het opperbevel over een leger te voeren.
