ital. staatsman, geb. 6 Mei 1851 te Milaan, werd ingenieur en is sedert jaren eigenaar van rijwiel- en automobielfabrieken in Lombardije. Hij behoort sedert 1882 tot de rechterzijde in het parlement; in Juli 1896 werd hij minister van publieke werken in het kabinet-Rudini.
Tengevolge zijner al te groote zelfstandigheid ontstond er oneenigheid tusschen hem en Rudini, waarvan een gedeeltelijke ministercrisis Dec. 1897, waarbij P. zijn ontslag nam, het gevolg was. In Febr. 1901 aanvaardde hij de portefeuille van buitenlandsche zaken in het liberale ministerie-Zanardelli, wien hij aldus de hulp eener conservatieve groep verschafte. Hoewel hem een bijzondere voorliefde voor Frankrijk werd toegeschreven, vervolgde hij toch de traditioneele politiek van Italië en hernieuwde 28 Juni 1902 de verdragen van het Drievoudig verbond; 29 Jan. 1903 werd P. door een aanval van beroerte getroffen, waardoor hij aan zijn bezigheden onttrokken werd.
