italiaansch dichter, geb. 27 Jan. 1815 te Dasindo bij Trente, studeerde te Padua in de rechten, wijdde zich later aan de beoefening der fraaie letteren en vestigde zijn naam als dichter met Edmenegarda (1841), een roerend poëtisch verhaal in de manier van Byron. In 1843 ging hij naar Turijn, verheerlijkte Karel Albert als den redder van Italië en ontving daarvoor een jaargeld.
Uit zijn lateren tijd dienen vooral genoemd de gedichten Armando (Florence 1868) en Iside (Rome 1880). Hij overl. 9 Mei 1884 te Rome, waar hij senator en directeur eener hoogere burgerschool voor meisejs was.
