ital. Padova, het oude Patavium, de hoofdstad van de aldus genaamde Venetiaansche provincie van het koninkrijk Italië, ligt aan de Bacchiglione en is door kanalen met de Etsch en de Lagunen verbonden.
Zij wordt door de rivier, waarover een kettingbrug ligt, in de Oude- en Nieuwe stad verdeeld. Het grootste plein is door schoone gebouwen omgeven, Prato della Salie, waar door een kanaal, aan welks oevers beeldzuilen van beroemde Paduanen prijken, een eiland gevormd wordt, dat als een park is aangelegd. In de fraaie, maar onvoltooide domkerk uit de 16de eeuw bevindt zich I het gedenkteeken van Petrarca; de andere kerken bevatten allen min of meer beroemde schilderstukken, beelden en gedenkteekenen. Verder kunnen nog als belangrijke gebouwen genoemd worden: het paleis van justitie, waarin zich het gedenkteeken van den rom. geschiedschrijver Titus Livius bevindt, die te P. geboren is. Het aantal inw. bedraagt 83.000 zielen. De universiteit, die in de middeleeuwen zoo beroemd was, telde in 1902: 1450 studenten.
De universiteit bezit een bibliotheek met meer dan 120.000 deelen, een botan. tuin en een observatorium. Ook heeft P. vele andere wetenschappelijke inrichtingen. Er zijn fabrieken van zijden en wollen stoffen, van .snaren, leerlooierijen enz. De handel in vee, wijn, olie en graan is levendig. Met de Antonius-mis in Juni is de stad het tooneel eener buitengewone drukte.Geschiedenis
Volgens de sage werd P. gesticht door den Trojaan Antenor. Ten tijde der Romeinen heette het Patavium, was een stad der Veneti, werd in de 2de eeuw v. Chr. een romeinsch munieipium en bleef ook als zoodanig door handel en nijverheid een der belangrijkste steden in Boven-Italië. Na den ondergang van het westromeinsche rijk kwam de stad onder heerschappij der Goten, werd -door Totilas verwoest, doch door Narses weer hersteld en hield zich langen tijd staande tegenover de Langobarden, die P. onder koning Agilulf eerst 610 innamen en verbrandden. Ten tijde der frankische en duitsche heerschappij was de stad de hoofdplaats van een graafschap. Sedert het laatste kwart der 12de eeuw stonden podesta’s aan haar hoofd, en bijzondere beteekenis verwierven in deze hoedanigheid die uit het huis Romano, van wie Enzelino III van 1237—56 een drukkende tirannie uitoefende.
In de 14de eeuw verhief zich het huis Carrara aan het hoofd der stad en handhaafde zich, ondanks voorbijgaande bemoeiingen van Hendrik VII, sedert de benoeming van Jacopo van Carrara (1318) tot capitano en signore generale van P. tot 1405 in deze heerschappij, die slechts korten tijd (1329—37) door de onderwerping der stad onder de Della Scala onderbroken was. In 1405 namen de Venetianen de stad en v-ereenigden P. met hun republiek, wier lotgevallen de stad van toen af deelde. In 1509 werd de stad door Maximiliaan I tevergeefs belegerd. In 1797 werd zij door de Franschen bezet en in den vrede van Campo-Formio aan de Oostenrijkers afgestaan, doch in den vrede van Pressburg van 1805 kwam zij aan het door Napoleon gestichte koninkrijk Italië. De eerste vrede van Parijs van 30 Mei 1814 bracht P. aan Oostenrijk terug. In 1848 had in P. een poging tot opstand plaats, die echter in Juni -door de oostenrijksche troepen werd onderdrukt, en tengevolge waarvan de universiteit tot 1850 werd gesloten. Door den vrede van Weenen van 3 Oct. 1866 kwam P. met Venetië aan het koninkrijk Italië.
