duitsch oriëntalist en geschiedschrijver, broeder van den vorige, geb. 24 Sept. 1820 te Detmold, wijdde zich in Berlijn en Leipzig aan de oostersche studiën, als vrucht waarvan de Elementa persica (1843) verschenen; 1843 werd hij1 door de berlijnsche academie naar den Kaukasus gezonden, vanwaar hij o. m. de verhandeling Ueber die Sprache der Lazen (1844) en een Ossetische Sprachlehre (1846) inzond; hij keerde 1844 naar Konstantinopel terug, waar hij als tolk bij het pruis. gezantschap werkzaam was, totdat hij 1852 als pruis. consul naar Jeruzalem ging. R. werd 1867 tot consul-generaal te Belgrado benoemd, 1875 ter beschikking gesteld en woonde sedert in Detmold, waar hij 29 Oct. 1891 overleed.
Van zijn overige werken noemen wij alleen de: Geschichte der Türkei von dem Siege der Reform bis zum Pariser Traktat (2 dln., 1867).
