duitsch sinoloog, geb. 16 April 1845 te Gräfentonna, wrerd in 1902 hoogleeraar in de chineesche taal aan de Columbia-universiteit te New-York; hoofdwerken: China and the roman oriënt: researches inlo their ancient and mediaeval relations as represented in old Chinese records (Sjanghai en Lpz. 1885), Ancient porcelain: a study in Chinese mediaeval industry and trade (ald. 1888), Notes on the Chinese documentary style (Sjanghai 1888, een spraakkunst der moderne chineesche schrijftaal met aanhangsel: Texlbook of documentary Chinese, 2 dln. 1885— 88), Chines. Studien (dl. 1, Munch, en Lpz. 1890), Heber fremde Einflüsse, in der chines.
Kunst (ald. 1896), Nachworte, zur Inschrift des Tonjukuk (in Radloff: Die alttürk. Inschriften der Mongolei, Petersb. 1899), Ueber Wolgahunnen und Hiung-nu (Munch. 1899), Die Ahnentafel Attilas nach Johannes von Thurócz (Petersb. 1900). In 1887 ontdekte hij het, door Grube’s werk over de teruggevonden taal der Jueen-Tartaren meer algemeen bekend geworden, veeltalig manuscript Hoea-i-yu-i, op de beteekenis waarvan hij in een speciale verhandeling (The Chinese oriental college in het „Journal of the China Branch of the Royal Asiatic Society”, dl. 22, 1887) opmerkzaam heeft gemaakt.
