(rijksgraaf) oostenrijksch veldmaarschalk en diplomaat, geb. 5 Juli 1673 te Königsberg in Franken, trad 1693 in het engelsch-hollandsche, later in het keizerlijke leger; onderscheidde zich in den spaanschen successieoorlog en ging als generaal-majoor in saksisch-poolschen dienst en 1716 als luitenant-veldmaarsehalk in oostenrijkschen dienst over. Hij bezocht verschillende hoven om de erkenning der Pragmatieke Sanctie te bewerken; 1734 werd hij tot rijksgeneraal benoemd en versloeg 20 Oct. 1735 de Franschen bij Klausen.
In 1737 tot opperbevelhebber in den oorlog tegen de Turken benoemd, werd hij wegens het jammerlijk verloop daarvan ontheven van zijn waardigheden en gevangen gezet, doch bij de troonsbestijging van Maria Theresia 1740 gerehabiliteerd; vervolgens trad hij in beierschen dienst, en wist in den oostenrijkschen successieoorlog eenige voordeelen op de Oostenrijkers te behalen. Na den vrede van Füssen (22 April 1745) leefde hij op zijn landgoed Meuselwitz totdat Frederik II hem 1758 een half jaar gevangen liet houden in Maagdenburg wegens een voor Pruisen nadeelige briefwisseling met Oostenrijk. Hij overl. 23 Nov. 1763 in Meuselwitz.
