(markiezin) minnares van Lodewijk XIV, geb. 1641 als de dochter van Gabriel de Rochechouart, hertog van Mortemart, huwde 1663 met den markies de M., die haar aan het hof bracht, waar zij minder door haar schoonheid dan wel door haar opgewektheid en geest de aandacht van Lodewijk XIV trok. Hij verliet om harentwil Lavallière en gaf zich omstreeks 1667 geheel aan haar over.
Tusschen de jaren 1670 —80 valt het hoogtepunt van haar heerschappij, die zij evenwel niet uitstrekte tot regeeringszaken. Haar onbeteugelde hartstochtelijkheid, haar heerschzucht, die zij in het proces der giftmengster Voysin als medebeschuldigde liet blijken, deed den koning verkoelen; de opvoedster van haar kinderen, madame de Maintenon (zie ald.), trok Lodewijk van haar weg; haar invloed was na 1680 geheel verdwenen. Sedert verscheen zij slechts zelden aan het hof en in 1691 moest zij zich van Versailles verwijderen. Zij trad eindelijk in de orde der Dochters van den h. Jozef en overl. 27 Maart 1707 te Bourbon-Farchambault. Van haar wettigen echtgenoot liet zij den hertog van Antin na; uit den omgang met Lodewijk XIV werden geboren: de hertog van Maine (zie ald.); de graaf van Vexin, overl. 1683; mademoiselle de Nantes, gehuwd met den hertog van Orléans, en de graaf van Toulouse.
