bijgenaamd Parmeggianino, een der beroemdste schilders van de Lombardische school, in 1503 geb., bezocht in 1523 Rome, waar hij zich eene manier eigen maakte, die naar de bevalligheid van Correggio en de uitdrukking van Rafael streefde, waarom men hem ook den kleinen Rafael (Rafaellino) noemde. Toen Rome in 1527 werd ingenomen, vestigde hij zich te Bologna, doch ging later naar zijn geboorteplaats Parma terug.
Hij begon aldaar de nieuw gebouwde kerk della Steccata met schilderijen op te sieren, die hij echter niet voltooide, daar hij, verontwaardigd over de behandeling die men hem hier had doen ondervinden, naar Casalmaggiore de wijk nam, waar hij in 1540 stierf. Tot zijn schoonste schilderijen behooren o. a. de Madonna della Rosa in de Dresdensche galerij; de H. Margaretha; Cupido, die bogen snijdt enz. Hij was de eerste in Italië, die de etskunst beoefende.
