duitsch geschiedschrijver, in 1798 te Rheinfelden geb,, werd in 1824 hoog], in de historische hulpwetenschappen te Freiburg. Tot dezen tijd behoort de uitgave der werken van Ulrich von Hutten (5 dln.), Die Reerzüge des christl.
Europa wider die Osmanen u. s. w. (5 dln.), Franz von Sickingen’s Thaten (3 dln.) en anderen. In 1828 ging M. als hoogleeraar in de kerkgeschiedenis en het kerkrecht naar Luik, waar zijn persoonlijke veiligheid gevaar liep wegens de anti-katholieke strekking zijner geschriften, zoodat hij een beroep als bibliothecaris naar Den Haag aannam. Hier schreef hij o. a. zijn Geschiehte des Eauses Nassau-Oranien (3 dln. Aken 1831—33) en Das Groszhertogihum Luxeynburg als integrirender Theil des Deuischen Bundes (’s Hage 1831). In 1831 ging hij als bibliothecaris der kon. bibliotheek naar Stuttgart; hij stierf in 1841. Tot zijn talrijke werken behooren voorts: Allgemeine Geschiehte der nenesten Zeit (6 dln.
Leipz. 1833—35), Paolo Sarpi und sein Kampf mit den Curialismus und Jesuitismus (Stuttg. 1839) en Denkivürdigkeiten zur polit. Kirchen- und Sittengeschichte dm drei letzten Jahrhunderle (Stuttg. 1839).
