Enrico ferri

betekenis & definitie

Ital. anthropoloog en socioloog, geb. 25 Febr. 1855 te San-Benedetto Po, prov. Mantua, studeerde te Bologna, Pisa en Parijs, wTas van 1880 tot 1895 achtereenvolgens hoogleeraar te Turijn, Bologna, Siena en Pisa, en vestigde zich vervolgens te Rome; Ferri, een der geniën van het socialisme, schitterend redenaar, onvermoeid propagandist, is de politieke leider der ital. sociaaldemokratie en tegelijkertijd een der meest wetenschappelijke en een der meest revolutionaire vertegenwoordigers van het marxisme; hij is ook de grondlegger van de leer der verhouding tusschen maatschappelijke toestanden en het aantal en den aard der misdaden (crimineele sociologie), waarover hij in den winter van 1895/96 aan het nieuwe Institut des hautes études te Brussel een cursus hield; sinds 1886 is hij lid der ital. Tweede kamer; in 1901 presideerde hij het te Amsterdam gehouden internationaal crimineel-anthropologisch congres. Van zijn werken, deels in het ital,, deels in het fransch en spaansch geschreven, zijn de voornaamste: Teorica dell’ imputabilita e negazione del libero arbitrio (Bologna 1881), I nuovi orizzonti del diritto e della procedura penale (1881, later verschenen onder den titel Sociologie criminelle, Zur 1893), La scuola positiva di diritto criminale (Siena 1883), met aanhangsel (met Lombroso, Garofalo en Fioretti): Polemica in difesa (Bologna 1886), L'omicidio-suicidio (1884), Estudios de antropologie criminal (Madr. 1892), L’omicidio nell' antropologie criminale (met atlas. Zur. 1895), Socialismo y ciencia positiva (Madr. 1895, duitsch van H. Kurella. Leipz. 1895), Socialismo e criminalita (2 Turijn, 1896), Difese penali e studi di giurisprudenza (Zur. 1898), Deliquenti nell’ arte (Genua 1901).