Eduard gans

betekenis & definitie

Duitsch rechtsphilosoof, vertegenwoordiger van de philosophische school der jurisprudentie in Duitschland, geb. 22 Maart 1798 (volgens andere opgave 23 Maart 1797) te Berlijn, vanjoodsche afkomst, later tot het christendom overgegaan, werd 1828 hoogleeraar in de rechten te Berlijn, en ovcrl. 5 Mei 1839. Voornaamste werken: Ueber rijm. Obligationenrecht (Heidelb. 1819), Scholien, zum Gajus (Berlijn 1820, een strijdschrift tegen de historische school in het recht), Das Erbrecht in weltgeschichtlicher Entwicklung (4 dln., Berk, Stuttg. 1824—35), System des röm. Civilrechts, (Berk 1827), Beiträge zur Revision der preusz. Gesetzgebung (tijdschrift, 1830—32), Ueber die Grundlage des Besitzes (1839), Vorlesungen über die Geschichte der letzten fünfzig Jahre (in „Histor. Taschenbuch”, Lpz. 1833 en 1834), Vermischte Schriften jurist., histor., staatwisschenschaftlichen und ästhetischen Inhalts (Berl. 1834), Rückblicke auf Personen und Zustände (1836); verder bezorgde G. een uitgave van Hegel’s Grundlinien der Philosophie des Rechts (:i 1854) en Vorlesungen über die Philosophie der Geschichte (1837 en 1848). Met eenige vrienden richtte hij in 1827 te Stuttgart de Jahrbücher für wissenschaftliche Kritik op.