duitsch kunsthistorikus, geb. 1 Jan. 1850 te Nischwitz in Saksen, studeerde te Berlijn, Stuttgart en Dresden in de architectuur, en werd 1892 hoogleeraar aan de technische hoogeschool te Dresden; zijn hoofdwerk is de voortzetting van de door Kugler, Burckhardt en Lübke begonnen Geschichte der neuern Baukunst, waarin hij de geschiedenis van den barokstijl, de rokoko en het klassicisme (3 dln., Stuttg. 1886—88) schreef; verder gaf hij in het licht, gedeeltelijk met Hahnel en Adam: Sachs. Herrensitze und Schlösser (Dresd. 1886), Möbel deutscher Fürstensitze (Berl. 1886—87), Das Barock-und Rókoko-Cr nament Deutschlands (aflevering 1—4, ald. 1886—90), Im Bürgerhause (Dresd. 1892), Kunst und Künstler am Vorabend der Reformation (Halle 1890), Andreas Schlüter (Berl. 1891), Die Baukunst Frankreichs (met 200 platen, Dresd. 1896—19C0), Deutsche Turniere, Rüstungen und Flattner (1896), Die Kunst unter Kurfürst Friedrich dem Weisen 1897), Die deutsche Kunst des 19.
Jahrh. (Berl. 1900), Die Baukunst Frankreichs (Dresd. 1900), Geschichte der Kunst (2 dln., Stuttg. 1902)
