(graaf) piëmonteesch staatsman, geb. te San Quirico 1792, overl. te Turijn, was van 1835 tot 1847) minister van buitenlandsche zaken, in welke hoedanigheid hij zeer veel deed om het aanzien van het koninkrijk Sardinië hoog te houden tegenover het buitenland en inwendig vrede en voorspoed te verzekeren. De woelingen, welke den oorlog tegen Oostenrijk van 1848) vooraf gingen, waren oorzaak dat L. in 1847 zijn ambt nederlegde.
In 1854 was hij het hoofd der rechterzijde in het parlement, doch trok zich weldra terug uit het openbare leven. L. schreef o. a. een Memorandum (1852) en Avvenimenti politici, beide zeer belangrijk voor den staatkundigen toestand van Noord-Italië in die dagen.
