naam van een klasse der meteorsteenen, en letterlijk beteekenende „ kogel steenen”, omdat de massa dezer steenen bijna uitsluitend bestaat uit kogeltjes, ter grootte van een speldenknop. Deze kogeltjes hebben een ruwe oppervlakte en vertoonen inwendig metaalachtig glanzende, zwarte aderen.
Het onderzoek der C., waarvan o.a. een zeer merkwaardig exemplaar den 9en Juni 18GB bij Knyaliinva in Hongarije gevallen is, heeft veel bijgebracht tot de kennis van de vorming der ineteoorsteenen in het algemeen. Vooral de duitsehc mineralogen Rosé, Tschcrmaek en Rammelsberg en de franschen Daubrce en Stanislas Mcunier hebben belangrijke onderzoekingen ingesteld. De C. bestaan uit straalvormig gegroepeerde staatjes of zuiltjes, van een kleurloos en doorschijnend mineraal, een kiezelzuur zout van magnesia. Aan den onttrek der kogeltjes zijn deze staafjes echter omgeven door een fijne, zwarte stof, waardoor de oppervlakte zeer ruw is en de steenen als het ware van een schors zijn omgeven. Dr. Otto (ia.liti gat' in 1880 een werk in het licht Die Chondrite und ihre organismen) waarin hij tracht te betoogen, dat de C. niets anders zijn dan de overblijfselen eener organische wereld, die vroeger bestaan heeft.
Hij beweert, dat de C.en meteoorsteenen de duidelijkste sporen vertonnen van dierlijke organismen. Halm kwam tot deze gevolgtrekkingen op grond van mikroskopiscb onderzoek der in fijne plaatjes verdeelde C. en na hem, in 188:2, kwam de duitscher Wei ui and tot dezelfde uitkomst. Deze theorie wordt echter krachtig bestreden door Daubrée, Meuniev en Carl Vogt en vindt slechts weinig aanhangers (Zie ook Aerolithen).
