Gepubliceerd op 20-01-2021

Brindisi

betekenis & definitie

Hoofdpl. van het district B. (126,000 inw.) der ital. prov. Lecce, belangrijke havenplaats aan de Adriatische zee, gelegen op een landtong, aan de spoorlijnen Taranto-B., Foggia-B.-Otranto, is zeer oud, slecht gebouwd, door wallen omgeven, zetel eens aartsbisschops, telt 17,000 inw.

De kathedraal vanB. werd in 1089 door paus Urbanus 11 gewijd en leed in 1743 en in 1858 zwaar door aardbevingen; sinds de opening van het Suezkanaal heeft B. als havenplaats veel van zijn beteekenis verloren. — B., het Brundisium, Brundusium of Brentesium der ouden, werd door Cretensers, volgens anderen door Aeoliers of Tarentijnsche Calabriërs gesticht; het bleef tot 266 v. Chr. een zelfstandige stad en werd in dat jaar door de Romeinen genomen en in 245 tot een romeinsche kolonie gemaakt; omstreeks dezen tijd breidde de stad zich zeer uit; toenmaals, gelijk nog heden, stak men in Italië van hier naar Griekenland over en omgekeerd, waarom ook de Appische, de Trojaansche en de Tarentijnsche weg tot B. werden doorgetrokken; in de middeleeuwen behield B. nog lang zijn beteekenis; door Justinianus aan het oostromeinsche rijk gebracht, werd de stad in 675 door den longobardenhertog Romald vanBenevento veroverd; onder de heerschappij der Byzantijnen gekomen, werd B. in 1071 door Robert Guiscard ingenomen, en deelde voorts de lotgevallen eerst van het siciliaansche, daarna van het napolitaansche koninkrijk; Karel II van Anjou versterkte en verbeterde in 1301 de haven van B.; in 1348 door een pest-epidemie geteisterd, en in 1382 door den hongarenkoning Lodewijk geplunderd, in 1383 door Lodewijk van Anjou verwoest, verviel de haven zoowel als de stad, welk verval door de aardbeving van 1456 werd voltooid; van 1495 tot 1506 was B. een bezitting van Venetië; eerst in den jongsten tijd bloeide de plaats weer een weinig op.

< >