(markies) maarschalk en pair van Frankrijk, geb. 1 Febr. 1768 te Pondichéry; hij was de makker van Napoleon op de artillerieschool te Brienne, trad 1785 in het leger en was reeds in 1795 overste bij de artillerie. Bonaparte koos hem in 1800 tot adjudant en belastte hem kort daarop als brigadegeneraal met het commando over de artillerieschool te La Fère.
In April 1801 werd hij met een diplomatieke zending naar Denemarken gezonden, woonde den aanval der Engelschen op Kopenhagen bij en werd vervolgens als commandant van het artilleriedepót naar Piacenza verplaatst. Na den slag bij Austerlitz tot divisiegeneraal benoemd, nam hij bezit van Venetië en de republiek Ragusa, die hij dapper verdedigde tegen de Russen en Montenegrijnen. In 1808 ging hij met den keizer naar Spanje. In 1809 commandeerde hij onder den vicekoning van Italië in Hongarije en had in den slag bij Wagram aan het hoofd der gardeartillerie een belangrijk aandeel in de beslissing. Na den vrede onderhandelde hij te Weenen over het huwelijk van den keizer met aartshertogin Maria Louisa, waarvoor hij den titel van graaf ontving. In 1811 ging hij als gezant naar Petersburg en kreeg na het uitbreken van den' oorlog 1812 in Smolensk een commando in het groote leger.
In 1813 streed hij aan ’t hoofd van het 5de legerkorps bij Lützen en Bautzen; 18 Oct. werd hij echter bij Leipzig gevangen genomen. Hij bleef in Berlijn tot den eersten vrede van Parijs en werd bij zijn terugkeer in Frankrijk, omdat hij tijdens de „honderd dagen” zich niet bij Napoleon had aangesloten, in 1815 tot pair verheven; 1817 tof markies benoemd, werd hij 1820 minister van het koninklijk huis, ontving 1821 den maarschalksstaf en 1823 bij den tocht naar Spanje het commando over het 2de reservekorps, waarmede hij Pamplona innam. In 1824 trok hij zich uit het publieke leven terug en overl. 10 Juni 1828 te Parijs.
