I. (stompte, heeft gestompt), met de vuist, de elleboog of de knie stoten: (overg.) iem. stompen er. slaan ; — (onoverg.) hij stompte ongeduldig op tafel.
II. (stompte, heeft gestompt), (w. g.)
1. (overg.) stomp maken;
2. stomp worden, afstompen.
