Wat is de betekenis van stompen?

I. (stompte, heeft gestompt), met de vuist, de elleboog of de knie stoten: (overg.) iem. stompen er. slaan ; — (onoverg.) hij stompte ongeduldig op tafel. II. (stompte, heeft gestompt), (w. g.) 1. (overg.) stomp maken; 2. stomp worden, afstompen.

stompen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord stomp

stompen - regelmatig werkwoord uitspraak: stom-pen 1. iemand een stoot met je vuist of elleboog geven ♢ hij begon haar gemeen te stompen Regelmatig werkwoord: stom-pen ik stomp jij/u sto...

Een zegsman uit Kaatsheuvel gaf als verwensing op God zal me stompen. De betekenis is duidelijk: ‘Als aan een bepaalde voorwaarde door mij niet voldaan wordt, moge God mij daarvoor stompend bestraffen.’ zie godzalmestompen.

v., stompe, pompe, hompe, dúste.

stompte, h. gestompt (stompen geven, inz. met vuist of elleboog stoten): iemand in de zij stompen; stoten en stompen.

('stompən) (stompte, heeft gestompt) 1. stompen geven: in iemands zij -. 2. stomp maken: een toren -.

(stompte, heeft gestompt), met de vuist of elleboog stoten.

zie Stampen. — Stomp (van een boom, vinger, enz.) van den Germ. wt. stump, Idg. stemp = afknotten; ook stomp (niet scherp) behoort hierbij: de punt of de scherpe kant is afgeknot, afgesleten.