In het Gotisch bestond een werkwoord: bi-waib-jan, waarin het voorvoegsel bibetekende: rondom; jan was de werkwoordsuitgang. Het woord betekende: omwikkelen en de redenering is nu dat wij hier te maken hebben met ’n woord dat verwant is met ons woord wijf, Duits Weib, Engels wife, omdat oudtijds de getrouwde vrouw het haar niet meer los droeg maar het met een hoofddoek omwikkelde.
Maar er zijn anderen die verwantschap zoeken met het werkwoord weven, vanouds de typisch vrouwelijke bezigheid. En tenslotte wordt wijf in verband gebracht met weifelen dat dan oorspronkelijk zou hebben betekend: zich wiegelend voortbewegen. Te vergelijken is aarzelen dat eigenlijk is: met de aars, het achterwerk draaien en pas later: terugwijken, onzeker zijn. Dan is wijf dus: degene die zich elegant beweegt.
