Het woord miskleun en het erbij behorende werkwoord miskleunen maken de indruk nieuwvormingen te zijn. Men vindt ze wel eens in de krant en zeworden, vooral in gemeenzaam taalgebruik, gebezigd voor: fout, vergissing, mislukking, nadeel en de werkwoorden die deze begrippen uitdrukken.
Maar in plaats van jong is miskleun oud, niet uit omstreeks 1960, maar uit de middeleeuwen. Het Middelnederlandse werkwoord luidde donen en betekende: babbelen, snappen, klappen, slaan, zoals een lijster doet. Die laatste betekenis kreeg de overhand. Kleunen werd gebruikt voor: met klinkende slagen slaan. De smid kleunt op het gloeiende ijzer. Vondel schrijft dat een ezel met stokken gekleund werd. Een miskleun is dus een misslag. Waarschijnlijk is het woord in de laatste tijd uit zuidelijke tongvallen overgenomen in de algemene spreektaal.
