Valt het accent op de eerste lettergreep, dan betekent het woord: wat gemist kan worden. Veel gewoner dan misbaar is het daarvan afgeleide onmisbaar.
Valt het accent op de tweede lettergreep, dan betekent het: gejammer. Dit is een afgeleide betekenis, want baar is hier natuurlijk: gebaar en oorspronkelijk gebruikte men het woord dan ook voor: stuiptrekkingen, handenwringen e.d. Hieruit vloeit voort: klachten die met handenwringen gepaard gaan, inzonderheid waar sprake is van rouw over iemands dood. In deze betekenis is het woord min of meer verouderd. Bij oudere schrijvers vindt men nog zinnen als: met een ijselijk misbaar legden zij het lijk ten grave. Nu betekend misbaar ongeveer: lawaai.
