Meesmuilen wil zeggen: spottend of schamper lachen, speciaal wanneer men niet gelooft wat men hoort of leest. Moet men dat woord nu afkappen: meesmuilen of: mees-muilen? Voor het eerste pleit het woord smoel, voor het tweede het woord muil.
Nu helpt ons hierbij onze kennis van oude taalvormen: vroeger bestond namelijk ook mesemuilen en dat leidt tot een werkwoord mezen in de betekenis: grijnzen. Van dit mezen is weer een afstammeling: miezemezen dat door een thans geheel vergeten dichter uit de negentiende eeuw wordt omschreven als: het gezicht trekt leelijke wrongen. Wij moeten dus het afkappingsteken plaatsen na de s, wat ook overeenstemt met de uitspraak. Wij zeggen immers meezmuilen met een z en zouden meesmuilen (met s) uitspreken, als het woord gevormd was als bijvoorbeeld: meesmokkelen.
