het verschijnsel dat een elektrische stroom in elektrolytoplossingen of in gesmolten zouten chemische veranderingen veroorzaakt.
De positieve en negatieve deeltjes (ionen) waarin een opgelost of gesmolten elektrolyt geheel of gedeeltelijk is gesplitst, maken de vloeistof geleidend. De elektrolytische cel waarin de elektrolyse wordt uitgevoerd, bevat twee elektroden: anode en kathode, verbonden met een stroombron. In de draden buiten de vloeistof vindt geleiding plaats door beweging van elektronen, in de vloeistof door beweging van ionen. Voor een blijvende stroomdoorgang is echter nodig dat aan de anode elektronen worden gevormd, aan de kathode dat zij verdwijnen. Dit kan bijv. doordat de negatieve ionen (anionen) een elektron afstaan aan de anode, terwijl aan de kathode de positieve ionen (kationen) elektronen opnemen. Er vinden dus elektrochemische omzettingen plaats. Voorts zie Elektrochemie; Elektrolyt.