Het op extatische wijze verkondigen van het evangelie, onder het uiten van onverstaanbare klanken. Door Paulus gerangschikt onder de genadegaven.
Want aan de een wordt door de Geest gegeven met wijsheid te spreken, en aan de ander met kennis te spreken krachtens dezelfde Geest; aan de een geloof door dezelfde Geest en aan de ander gaven van genezingen door die ene Geest; aan de een werking van krachten, aan de ander profetie; aan de een het onderscheiden van geesten, en aan de ander allerlei tongen, en aan weer een ander vertolking van tongen. Doch dit alles werkt één en dezelfde Geest, die een ieder in het bijzonder toedeelt, gelijk Hij wil (1 Kor. 12:8-11).
In het tweede hoofdstuk der Handelingen betekent het spreken met andere tongen zodanig spreken, dat iedere toehoorder zich in zijn eigen taal hoort aangesproken. ‘Normaal zou het Galilees van de apostelen moeilijk te verstaan zijn geweest. Maar nu hoorde iedereen tot zijn verbazing zijn eigen taal spreken’ (Alexander) .
...en zij werden allen vervuld met de heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken. Nu waren er joden te Jeruzalem woonachtig, vrome mannen uit alle volken onder de hemel; en toen dit geluid gekomen was, liep de menigte te hoop en verbaasde zich, want een ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken (Hand. 2:4-6).
‘De vloek van Babel (Gen. 11) is op dramatische wijze veranderd in het tegendeel!’ (Alexander).
Vgl. Mar. 16:17.
