Gaat ons iets door merg en been, dan raakt het ons binnenste; de uitdrukking wordt dikwijls gebruikt om de kracht van een als pijnlijk ervaren emotie of de scherpte van een geluid aan te duiden. De uitdrukking komt voor in het Nieuwe Testament in Paulus’ brief aan de Hebreeën (4 : 12), waarbij overigens in nieuwe vertalingen niet meer van merg en been maar van gewrichten en merg wordt gesproken.
In de bijbel van Luther echter, waarvan in 1648 in ons land een vertaling verscheen van de hand van ds. Adolphus Visser, predikant van de Lutherse Kerk in Amsterdam, wordt van Mark und Bein gesproken in een context die als volgt werd vertaald:'Want het woord Gods is levend en krachtig, en scherper dan eenig tweesnijdend zwaard en dringt door tot scheiding van ziel en geest, ook van merg en been, en is een rechter der gedachten en overlegging des harten.’.
