Wisselvallig, niet noodzakelijk, niet noodzakelijk volgend (Tgd. NECESSARIUS, Noodzakelijk). [i]Contingens aliquod dupliciter potest considerari.
Uno modo, in seipso, secundum quod iam actu est. Et sic non consideratur ut futurum, sed ut praesens, neque ut ad utrumlibet contingens, sed ut determinatum ad unum. ... Alio modo potest considerari contingens[/i], ut est in sua causa. Et sic consideratur ut futurum et ut contingens nondum determinatum ad unum, s. THOMAS, SUM. THEOL.
I, Q. 14, A. 13, C., Iets wisselvalligs kan op twee manieren beschouwd worden. Ten eerste, in zichzelf, in zoover het reeds in akt is; men beschouwt het dan noch als toekomstig, maar als tegenwoordig, noch als wisselvallig, maar als bepaald ... Ten tweede kan het wisselvallige beschouwd worden in zijn oorzaak; zoo beschouwd, is het toekomstig en wisselvallig, en nog onbepaald, THEOL. SUM. i, 416-417. — Contingentia et infallibiliter a Deo cognoscuntur, inquantum subduntur divino conspectui secundum suam praesentia litatem, et tamen sunt futura contingentia, suis causis comparata, S. THOMAS, SUM. THEOL.
I, Q. 14, A. 13, C., God kent het wisselvallige op onfeilbare wijze, in zoover het, als iets tegenwoordigs, onder zijn goddelijken blik valt. De dingen zelf echter houden daarom niet op, met betrekking tot hun oorzaken toekomstig en wisselvallig te zijn.. — Licet contingentia fiant in actu successive, non tamen Deus successive cognoscit contingentia, prout sunt in suo esse, shut nos, sed simul, s. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 13, C., Ofschoon de wisselvallige dingen achtereenvolgens gebeuren, kent God de wisselvallige dingen niet één voor één, zooals ze in zich zelf zijn —zoo kennen wij ze — maar Hij kent ze alle tegelijk.
