God. Deus non (est) in genere, S. THOMAS, SUM.
THEOL. X, Q. 3, A. 5, C., God behoort tot geen geslacht, THEOL. SUM. I, 77. — Cum esse Dei sit eius essentia ... si Deus esset in aliquo genere, oporteret quod genus eius esset ens\ nam genus significat essentiam rei, cum praedicetur in eo quod quid est, S. THOMAS, SUM. THEOL.
I, Q. 3, A. 5, C., Gods bestaan is zijn eigen wezenheid. Zou God tot een geslacht behooren, dan zou Hij behooren tot het geslacht van het «zijnde». Het geslacht immers geeft de wezenheid van een ding aan, want het geeft aan wat een ding is, THEOL. SUM. I, 77. — Quidditas Dei est ipsum suum esse, S. THOMAS, SUM. c. GENT, i, 25, De watheid van God is Zijn zijn zelf. — Hst ...
Deus suum esse et non solum sua essentia, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 3, A. 4, C., God is niet alleen Zijn eigen wezenheid, maar ook Zijn eigen bestaan, THEOL. SUM. I, 72. — Deus ... est ens per essentiam suam, quia est ipsum esse, S.
THOMAS, SUM. C. GENT. II, 15, God is van wezenheid uit een Zijnde, Hij is immers het zijn zelf — Esse ... Dei cum non sit in aliquo receptum, sed sit esse purum, non limitatur ad aliquem modum perfectionis essendi, sed totum esse in se habet, S. THOMAS, QU.
DISP. DE POTENTIA Q. I, A. 2, C., Daar Gods zijn niet ontvangen wordt, maar integendeel louter zijn is, zoo blijft het ook niet tot één of andere wijze van zijn beperkt, maar omvat integendeel het heele zijn. — Deus est ipsum esse per se subsistens, ex quo oportet quod totam perfectionem essendi in se continent, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 4, A. 2, c., God is het door zich zelf bestaande zijn.
Hieruit volgt dat Hij de geheele volmaaktheid van het zijn moet bezitten. — Per se ... subsistere maxime convenit Deo, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 2, AD 1, Zelfstandig staan komt in de hoogste mate aan God toe, THEOL. SUM. I, 371. — In Deo est omnino idem suppositum et natura, S.
THOMAS, II QUEST, QUODLIB. A. 4, C., Bij God zijn drager en natuur volstrekt hetzelfde. — Hoc nomen, qui est, est maxime proprium nomen Dei, S. THOMAS, SUM. THEOL. X, Q. 13, A. II, SED C., De naam Hij die is, is de meest geëigende naam voor God, THEOL.
SUM. I, 354. — Deus ... est sicut actuspurus tam in ordine exsistentium quam in ordine intellegibilium, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 2, AD 3, God is een Zuivere akt, zoowel in de zijnsorde als in de kenorde, THEOL. SUM.
I, 372. — In Deo non est aliudpotentia et aliud actio, S. THOMAS, SUM. C. GENT. II, 9, In God zijn vermogen en handeling één en hetzelfde. — In solo ... Deo non inienitur aliquid accidens praeter eius essentiam, quia suum esse est sua essentia, S.
THOMAS, II QUEST. QUODLIB. A. 4, C., Alleen bij God is er behalve zijn wezenheid niet nog een of andere bijkomstigheid, Gods zijn is immers zijn wezenheid zelf. — In Deo ... nullus defectus est, sed summa perfectio, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 49, A. 2, C., In God schuilt geen enkel gebrek, maar hoogste volmaaktheid. — Ipse (Deus est) ipsum suum intellegere, S.
THOMAS, COMMENT, IN XII METAPHYS. LECT. II, God zelf is Zijn kennen. — Deo hoc est esse, quod intellegere, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 4, C., Bij God zijn zijn en kennen één en hetzelfde. — (Deus) per seipsum seipsum intellegit, S.
THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 2, AD 3, God kent zich zelf door zich zelf. — Deus suo intellects intellegit se principaliter, et in se intellegit alia, S. THOMAS, SUM. C. GENT.
I, 75, God kent met Zijn verstand vooral zich zelf en in zichzelf kent Hij al het overige. — Intellegendo se (Deus) intellegit omnia alia, S. THOMAS, COMM, IN XII METAPHYS. LECT. II, Zich zelf kennend kent God ook al het overige. — Deus non intellegit aliud, sed seipsum, in quantum intellectum est perfectio intellegentis, et eius quod est intellegere, IBIDEM, God kent niet vooral de dingen buiten Hem, maar Zich zelf het gekende is immers een volmaaktheid van den kenner en van de kennis. — Cognoscit (Deus) omnia, cognoscendo essentiam suam, S. THOMAS, SUM. C.
GENT. I, 58, God kent alles door de kennis van Zijn wezenheid. — Secundum ... quod Deus cognoscit essentiam suam, cognoscit namquamque rem, quantum de sua bonitate participât, et in quo deficiat, S. THOMAS, COMMENT. IN I SENT. D. 36, Q. I, A. 2, AD 3, In zoverre God Zijn wezenheid kent kent Hij elk wezen, alsook in hoever dit aan Zijn goedheid deel heeft en in hoever het in gebreke blijft. — Quia ...
Deus est in fine separations a materia, cum ab omni potentialitate sit penitus immunis, relinquitur quod ipse est maxime cognoscitivus et maxime cognoscibilis, S. THOMAS, QU. DISP. DE VERI TATE Q. 2, A. 2, C., Daar God het verst van de stof afstaat, — Hij blijft immers van allen aanleg verschoond, — Zoo volgt dat Hij ook het meest kennend en het meest kenbaar is. — Tanta est ... virtus Dei in cognoscendo, quanta est actualitas eius in exsistendo quia per hoc quod actu est, ab omni materia, et potentia separatus, Deus cognoscitivus est, S. THOMAS, SUM. THEOL.
I, Q. 14, A. 3, c., Gods kenvermogen evenaart Zijn zijnswerkelijkheid, daar Hij een kennend wezen is in zoover hij in akt is en los van iedere stof of aanleg, THEOL. SUM. I, 374. — Dei scientia est causa rerum voluntate adimeta, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 9, AD 3, De oorzaak van de dingen is Gods kennis, waarbij Zijn wil aansluit, THEOL.
SUM. I, 400. — Cum Deus sit causa rerum per suam scientiam, ... in tantum se extendit scientia Dei, in quantum se extendit eius Causalitas, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. II, C., Aangezien God de oorzaak van de dingen is door Zijn kennis, reikt deze even ver als Zijn oorzakelijkheid, THEOL.
SUM. I, 407-408. — Cum virtus activa Dei se extendat non solum ad formas, a quibus accipitur ratio universalis, sed etiam usque ad materiam, ... necesse est quod scientia Dei usque ad singularia se extendat, quae per materiam individuantur, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. II, C., Gods kracht is niet bepaald tot de vormen waar de algemeene aard vandaan komt, maar strekt zich ook tot de stof uit.
Bijgevolg moet ook Gods kennis zich uitstrekken tot het bizondere dat door de stof vereenlingd wordt. — In quantum Deus cognoscit suam essentiam ut sic imitabilem a tali creatura, cognoscit eam ut proprium rationem et ideam huius creaturae-, et similiter de aliis, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 15, A. 2, C., God kent Zijn wezen in zoover het kan afgebeeld worden door een bepaald schepsel, en daarom kent Hij Zijn wezen, in zoover het de eigen grond en de idee is van dit schepsel. En evenzo voor de overige, THEOL. SUM.
I, 443. — Deus .. cognoscit omnia contingentia, non solum prout sunt in suis causis, sed etiam prout unumquodque eorum est actu in seipso, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 13, C., God kent de wisselvallige dingen niet alleen in hun oorzaken, maar ook naar de wijze waarop zij in zich zelf in akt zijn, THEOL. SUM. I, 417. — Deus scit omnium contingentium causas, scit enim seipsum, qui est causa omnium.
Ergo ipse scit contingentia, s. THOMAS, QU. DISP. DE VERITATE Q. 2, A. 12, SED c. 6, God kent de oorzaken van alle wisselvallige dingen. Hij kent immers zich zelf die oorzaak is van alles. Zoo kent Hij dan ook. het wisselvallige. — Si ... Deus totaliter virtutem et perfectionem suae essentiae cognoscit, extendit se eius cognitio non solum ad ea quae sunt, sed etiam ad ea quae non sunt, S.
THOMAS, SUM. C. GENT. I, 66, Indien God de kracht en volmaaktheid van Zijn wezenheid volkomen kent, dan geldt Zijn kennis niet alleen wat is, maar ook wat niet is. — (Dei) cognitio mensuratur aeternitate, sicut etiam sum esse, S. THOMAS, SUM. THEOL.
I, Q. 14, A. 13, C., Gods kennis wordt, zooals Zijn wezen, door de eeuwigheid gemeten. — Omnia quae sunt in tempore, sunt Deo ab aeterno praesentia, non solum ea ratione qua habet rationes rerum apud se praesentes, ut quidam dicunt, sed quia eius intuitus fertur ab aeterno supra omnia, prout sunt in sua praesentialitate, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 13, C., Alles, wat in den tijd gebeurt, is van alle eeuwigheid af bij God aanwezig, niet alleen omdat, zooals sommigen zeggen, de begrippen der dingen bij Hem aanwezig zijn, maar ook omdat zijn blik van alle eeuwigheid af op alles valt, zooals het bij Hem tegenwoordig is, THEOL. SUM. I, 417. —Similiter principaliter vult se (Deus), et volendo se vult omnia alia, S.
THOMAS, SUM. C. GENT, I, 75, Gods wil betreft vooral Hem zelf en Zich zelf willend wil Hij al het overige. — Alia ... a se Deus vult, in quantum ordinantur ad suam bonitatem, ut in finem, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 19, A. 3, C., Wat buiten God ligt, dat wil Hij alleen, in zoover het tot Zijn goed-zijn geordend is als tot een doel, THEOL.
SUM. I, 530. — Non oportet, quod quaecumque scit Deus, sint, vel fuerint, vel futura sint, sed solum ea, quae vult esse, vei permittit esse, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 14, A. 9, AD 3, Niet alles wat God kent moet zijn, of geweest zijn, of zullen zijn, maar alleen datgene waarvoor Hij wil of toelaat, dat het is, THEOL. SUM.
X, 400. — In Deo nulla est composite, sed est omnino simplex, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 9, A. I, C., God is in het geheel niet samengesteld, maar geheel en al enkelvoudig, THEOL. SUM.
I, 182. — Quia Deus est simplex et immutabilis, semper gaudet una et simplici delectatione, quam scilicet habet in contemplation suiipsius, S. THOMAS, COMM. IN VII ETHIC. NIC, LEGT. 14, Omdat God enkelvoudig en onveranderlijk is, geniet Hij onafgebroken aan de aanschouwing van Zich zelf een ééne en enkelvoudige taligheid. — Nihil quod est praeter Deum, est infinitum, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 7, A. 2, SED C., Buiten God kan niets oneindig zijn, THEOL.
SUM. I, 148. — In Deo est sapientia, bonitas et huiusmodi, quorum quodlibet est ipsa divina essentia, et ita omnia sunt mum re, S. THOMAS, COMMENT. IN I SENT. D. 2, Q. i, A. 2, C., In God zijn wijsheid, goedheid en andere dergelijke en elk van die is ds goddelijke wezenheid zelf en zoo zijn ze alle in werkelijkheid één. — Cum Deus sit maxime immutabilis, sibi maxime competit esse aeternum,S. THOMAS, SOM.
THEOL. I, Q. 10, A. 2, C., Daar God geheel onveranderlijk is, komt ook de eeuwigheid Hem op de meest volkomen wijze toe, THEOL. SUM. I, 197-198. — (Non) solum est aeternus (Deus), sed est sua aeternitas, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q.
IO, A. 2, C., Niet alleen is God eeuwig, maar Hij is ook Zijn eeuwigheid zelf, THEOL. SUM.I, 198. — Virtus ... Dei, qui est universalis causa entium, extendit se ad I totum ens, S. THOMAS, COMM. IN VI ETHIC. NIC.
LECT. 2, De kracht van God die de algemeene oorzaak is der wezens, strekt zich tot het hele wezen uit. — Secundum hoc potentia aeterna invemtur in Deo, secundum quod ipse actu est, s. THOMAS, SUM. THEOL.I, Q. 25, A. 2, C., Aan God schrijven we een werkende kracht toe, in zoover Hij in akt is, THEOL. SUM. I, 691. — Deus dictur omnipotens, quia potest omnia possibilia t absolute, quod est alter modus dicendi I possibile, S. THOMAS, SUM.
THEOL. I, Q. 25, A. 3, C., God is alvermogend, omdat Hij al de dingen vermag, die volstrekt mogelijk zijn. En dit is de tweede beteekenis van het woord « mogelijk », THEOL. SUM. I, 697. Non potest did quod Deus dicatur omnipotens, quia potest omnia quae sunt possibilia naturae creatae, quia divina omnipotentia in plura extenditur, S.
THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 25, A. 3, C., Men mag niet zeggen dat God alvermogend is, in dien zin, omdat Hij namelijk alles vermag wat de geschapen wezens vermogen, want Hij vermag méér, THEOL. SUM. I, 696-697. — Liberalitas est quasi proprium ipsius (Dei), S. THOMAS, COMMENT.
IN I SENT. D. 45, Q. i, A. 2, C., Milddadigheid is als een eigenschap van God. — Vita et duratio continua et sempiterna inest Deo, quia Deus hoe ipsum est quod est sua vita sempiterna, non quod aliud sit ipse et vita eius, S. THOMAS, COMM. IN XII METAPHYS. LECT. II, In God zijn onafgebroken en eeuwig blijvend leven en duur, God en Zijn eeuwigdurend leven zijn immers één en hetzelfde, Hij namelijk en Zijn eeuwigdurend leven zijn niet twee verschillende Zaken. — Manifestum est quod Deus est maxime units, S.
THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 11, A. 4, C., Het is duidelijk dat God in de hoogste mate één is, THEOL SUM. I, 236. — Deus est supra omnia per excellent!am suae naturae, S. THOMAS, SUM. THEOL.
I, Q. 8, A. I, AD I, God is boven alles verheven door de verhevenheid van Zijn natuur, THEOL. SUM. I, 164. — Cum essentia Dei sit infinitae perfections, quaelibet autem alia res habeat esse et perfectionem terminatam, impossible est, quod universitas rerum aliarum adaequet essentiae divinae perfectionem, S. THOMAS, SUM. C.
GENT, I, 66, Daar Gods wezenheid oneindig volmaakt is, en alle andere wezens een beperkte zijnsvolmaaktheid hebben, zoo kunnen alle andere dingen tezamen onmogelijk de volmaaktheid van de goddelijke wezenheid evenaren. — (Deus) est... primum umens omnino immobile, S. THOMAS, SUM. C. GENT. m, 67, God is de eerste en volstrekt onbewegelijke beweger. — Deus ... est causa essendi omnibus aliis, S. THOMAS, SUM. C.
GENT, II, 15, God strekt alle wezens tot zijnsoorzaak. — Deus ... est in omnibus rebus ut causans omnium esse, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 8, A. I, AD I, God is in alle dingen, in zoover Hij het zijn voortbrengt van al wat is. — Deus per intellectum suum causat res, cum suum esse sit suum intellegere, S. THOMAS, SUM.
THEOL. I, Q. 14, A. 8, C., God veroorzaakt de dingen door Zijn verstand, daar Zijn kennis één is met Zijn zijn. THEOL. SUM. I, 396. — Deus in qualibet re operatur, in quantum eius virtute quaelibet res indiget ad agendum, S. THOMAS, QU. DISP.
DE POTENTIA Q. 3, A. 7, C., God werkt in elk wezen, elk wezen heeft immers Gods kracht noodig om te handelen. — Deus in unoquoque operatur secundum eius proprietatem, God werkt in elk wezen naar den aard van bewust wezen. — Ipse (Deus) in quolibet operante immediate (operatur), non exclusa operatione voluntatis ei naturae, S. THOMAS, QU. DISP. DE POTENTIAQ. 3, A. 7, C., God zelf werkt onmiddellijk in ieder werker zonder dat daarom de werking van wil en natuur uitgesloten worden. — Deus et natura nihil facituut frustra, God en de natuur doen niets vergeefs. — In operatione qua Deus operatur movendo naturam, non operatur natura, S. THOMAS, QU. DISP. DE POTEN'TIA Q. 3, A. 7, AD 3, ln de werking waardoor God de natuur aandrijft, werkt de natuur zelf niet. — (Deus) omnia movet secundum eorum condicionem; ita quod ex causis necessariis per motionem divinam sequuntur effectus ex necessitate ex causis autem contingentibus sequuntur effectus contingentes, S. THOMAS, SUM. THEOL. I-II, Q. 10, A. 4, C., God beweegt elk wezen naar zijn geaardheid, zoodat dank gij de goddelijke aandrijving uit noodzakelijke oorzaken noodzakelijke uitwerkselen volgen, uit wisselvallige oorzaken integendeel wisselvallige uitwerkselen. — (Non) est superfluum si Deus per seipsum potest omnes effectus producere, quod per quasdam alias causas producantur, S. THOMAS, SUM. c. GENT. III, 70, Het is niet overbodig dat God, ook al kan Hij door Zich zelf alle uitwerkselen teweeg brengen, dege met behulp van andere oorzaken tot stand brengt. — Ex operatione sua non intendit (Deus) aliquod sibi commodum provenire, sed vult bonitatem suam in alios diffundere, S. THOMAS, COMMENT. IN I SENT. D. 45, Q. i, A. 2, C., God beoogt niet uit Zijn werking eenig voordeel te halen, maar integendeel wil Hij Zijn goedheid in anderen uitstorten. — Deus non solum dat rebus virtutem, sed etiam nulla res potest propria virtute agere, nisi agat in virtute ipsius,
S. THOMAS, SUM. C. GENT, III , 89, God verstrekt de dingen niet alleen kracht om te handelen, maar niets kan uit eigen kracht handelen gander mede dank gij Gods kracht te handelen. — Deus est causa actus peccati, non tamen est causa peccati, quia non est causa huius quod actus sit cum defectu, S. THOMAS, SUM. THEOL. I-II, Q. 79, A. 2, C., God is oorzaak van de zondige daad, van de zonde zelf echter niet, Hij heeft er immers geen schuld aan dat bewuste daad in gebreke blijft. — Deus ... (est) intra rem quamlibet, non sicut pars essentiae, sed sicut tenens rem in esse, S. THOMAS, QU. DISP. DE POTENTIA Q. 3, A. 7, C., God schuilt in elk wezen, niet echter als een deel van zijn wezenheid, maar in zoover Hij het wezen in stand houdt. — Deus, per suum intellectum et voluntatem conservat res omnes in esse, S. THOMAS, SUM. C. GENT. in, 65, God houdt, dank gij Zijn verstand en wil, alle wezens in stand. — Impossibile est Deum aliquo modo mutari, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 9, A. I, C., Het is onmogelijk, dat God eenige verandering zou ondergaan, THEOL. SUM. I, 182. — Deus ... cum sit infinitus, comprehendens in se omnem plenitudinem perfectionis totius esse, non potest aliquid adquirere nec extendere se in aliquid ad quod prius non pertingebat, S. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 9, A. I, C., God is oneindig en bevat in Zich alle volheid van geheel het zijn. Hij kan dan ook aanwinnen wat Hij vroeger niet bezat, noch iets bereiken waartoe Hij vroeger niet geraakte. —- Deus et Angelus non s(u)nt aliquid maius, quam Deus, sed ... s(u)nt plures res, S. THOMAS, COMMENT. INT SENT. D. 24, Q. 1, A. 1, AD 4, God en een engel maken samen niet iets meer uit dan God alleen, maar zijn alleen twee verschillende wezens. — (Dei) naturae secundum hoe, quod habet esse realiter, secundum hoe competit ei ratio cognoscibilitatis, S. THOMAS, QU. DISP. DE VERITATE Q.2, A. 2, C., Gods natuur komt kenbaarheid toe, in zoover ge werkelijk zijn heeft. — Simpliciter quidem Deum esse per se notum est cum hoe ipsum quod Deus est sit suum esse, S. THOMAS, SUM. c. GENT. I, II, Volstrekt beschouwd blijkt uit zich zelf dat God is, God is immers Zijn zijn zelf. — Qua hoc ipsum quod Deus est mente concipere non possumus, remanet ignotum quoad nos, IBIDEM, Omdat we met onzen geest niet kunnen vatten wat God is, blijft zulks voor ons onbekend. — Quod Deus ... excedat intellectum nostrum est ex parte ipsius Dei, propter plenitudinem perfectionis eius, et ex parte intellectus nostri, qui deficienter se habet ad earn comprehendendam, S. THOMAS, COMMENT. IN I SENT. D. 2, Q. I, A. 3, C., Dat God ons verstand te boven gaat, ligt vooreerst aan God zelf, aan de volheid van Zijn volmaaktheid namelijk, en verder aan ons verstand dat om God te begrijpen in gebreke blijft. — Deum esse secundum quod non est per se notum quoad nos, demonstrable est per effectus nobis notos, S. THOMAS, SUM. THEOL. r, Q. 2, A. 2, C., Dat God is, kan, in zoover het voor ons niet uit zich zelf blijkt, uit ons bekende uitwerkselen betoogd worden. — Cum Deus secundum unam et eandem rem sit omnibus modis perfectus, una conceptions non potest integre perfectionem eius apprehendere (intellectus noster) et per consequens nee nominare, et ideo oportet quod diversas conceptiones de eo habeat, quae simt diversae rationes, et quod diversa nomina imponat significantie rationes illas, s. THOMAS, COMMENT. IN I SENT. D. 2, Q. I, A. 3, C., Daar God, als ééne werkelijkheid beschouwd, in alle opzichten volmaakt is, zoo kan ons verstand niet met één begrip Zijn volmaaktheid volkomen waarnemen, laat staan verwoorden, integendeel heeft het verschillende begrippen noodig, die verschillende kengronden dekken en zal het God naar gelang van bewuste kengronden verschillende namen geven.
DEVOTIO
Toewijding, POTTERS IV, 23.
