De stijve Pieten onder ons hebben hun naam te danken aan de toneelschrijver Willem Dircksz. Hooft (1594-1658).
STIJVE PIET is de hoofdpersoon van de gelijknamige klucht die Hooft in 1628 publiceerde. W.D. Hooft leidde twee levens: hij was glazenmaker en glasgraveur, maar ook toneeldichter, lid van een rederijkerskamer en hoofd van de Amsterdamse schouwburg. De klucht gaat over Piet en Aeltje, die al twee jaar verkering hebben maar van Aeltjes ouders niet mogen trouwen. Aan het eind komt alles gelukkig goed.
Een nijpende vraag die de lezer van de klucht zich stelt, is: waaraan heeft Stijve Piet zijn naam te danken? Uit het verhaaltje blijkt daar weinig van. Het antwoord — Piet had de lichaamsbouw van een stijve hark — ligt waarschijnlijk in een claus van een van de kluchtpersonages. Deze figuur verwondert zich erover dat Aeltje iets in Piet ziet, en drukt dat als volgt uit:Maer ’t verwondertme, dat sulleken preutsen (= edel, fier) ding, Mit sulcken bouwe met selcken stijf-lijf (= houterig persoon) deurgingh.
