De uitdrukking het liedje van verlangen zingen slaat meestal op kinderen die nog niet naar bed willen en alles doen om nog op te mogen blijven. Naast ons woord verlangen ‘wensen’ bestond vroeger ook een gelijkluidend woord met de betekenis ‘langer laten duren’, en vandaar ‘uitstel’. Deze laatste betekenis van verlangen is al vier eeuwen in onbruik; wel hebben we nog het verwante woord verlengen, dat dezelfde betekenis kon hebben. En in vroeger tijd zei men soms inderdaad ook: liedje van verlengen. Maar de vorm met een a is altijd veel gewoner geweest.
Het liedje van verlangen is al oud. We vinden de uitdrukking al in een gezegdeverzameling uit 1561. Maar het liedje werd vroeger niet alleen door kinderen gezongen, ook door volwassenen - en dan sloeg het niet op het nog niet naar bed willen, maar op het nog niet dood willen. Dat was ruim een eeuw geleden ook nog zo. In een gedicht van P.A. de Génestet zingt eerst een ‘knaapje’ dat nodig naar bed moet het liedje van verlangen, maar daarna is de beurt aan een grijsaard:
Reeds half het offer van den dood [...]
Bukt zich een grijsaard naar den schoot
Der trouwe moederaarde. [...]
Hij wil niet heen,
Blijft meedoen, beuz’len, hangen. [...]
De dwaze grijsaard dwingt,
En zingt
Een liedje van verlangen.
