Stank kan grote afstanden afleggen. Iemand die EEN UUR IN DE WIND STINKT kun je al op vijf à zes kilometer afstand waarnemen; het hangt ervan af hoe snel je loopt.
Afstanden werden vroeger vaak in uren gaans uitgedrukt: het aantal uren dat je te voet onderweg bent. De uitdrukking wil zeggen dat je die iemand zelfs tegen de wind in op de genoemde afstand kunt ruiken. Er zijn ook andere versies van de uitdrukking. Ooit was de door de stank te overbruggen afstand veel groter dan het nu gebruikelijke uur gaans. In een klucht uit 1669 staat: ’t stinkt zeven mijlen in de windt.
En nog groter is die afstand in de roman Jaap van Jacobus Van Looy (1923). Het gaat daarin ergens over klompen die ‘vier uur in de wind (stonken)’. Veel kleiner is de afstand tussen waarnemer en stinkend object daarentegen in een versie die alleen in Vlaanderen voorkomt: hij stinkt zeven vadem in den wind. Een vadem was 1,7 meter.
