Uit schrik roep je wel eens bewaar me! Bewaar is hier niet een gebiedende wijs maar een aanvoegende (zoals in ‘leve de koningin’). Het is een afgesleten overblijfsel van de oude, langere werkwoordsvorm beware, die ‘behoede’ betekent. En vroeger stond er ook een onderwerp bij: God beware me, de hemel beware me, de Heer beware me. Uit eerbied en schroom liet men het onderwerp vaak weg. Bovendien raakte de aanvoegende wijs uit de mode, zodat men de aanvoegende wijs ging opvatten als een gebiedende wijs.
Er is bij deze uitdrukking nóg iets in onbruik geraakt: vroeger kon je ook ons als lijdend voorwerp gebruiken: bewaar ons!
