Thierry - (Jacques Nicolas Augustin), Fransch geschiedschrijver, werd in 1795 te Blois geboren en overleed, blind geworden, te Parijs in 1856. Hij moest leeraar worden, verliet in 1813 de École normale, werd aangetrokken door het humanitaire socialisme van Saint-Simon, met wien hij enkele werken uitgaf, maar van wien hij zich in 1817 afscheidde om journalist te worden. Zijn artikelen zijn vereenigd in de Dix ans d'études historiques (1834) en de Lettres sur l’histoire de France (1837). Zijn artikels, vol romantischen geest, maken, dat hij afstand doet van de krant en zich geheel aan de historie wijdt: Histoire de la Conquête de l'Angleterre par les Normands (1825); kort daarna werd hij blind, maar hij bleef doorwerken, dank zij zijn vrouw; zoo begon hij in 1835 zijn Récits des temps mérovingiens, die hij door Considérations sur l’histoire de France liet voorafgaan (1840), waarin hij zijn denkbeelden omtrent het ontstaan van den derden stand en de verhouding der rassen in Frankrijk uiteenzet.
Hij wordt bibliothecaris van ’t Palais Royal en directeur der geschiedkundige publicaties over den derden stand. Door Chateaubriand en vooral door Walter Scott was hij tot de studie der geschiedenis gekomen; vandaar dan ook het vooral verhalend karakter van zijn geschiedwerk, waarin hij het verschillend coloriet der tijdstippen, de waarde van de rassentheorie en van de kennis van het verledene voor het heden in het licht stelt, aldus een stoot gevend aan de hernieuwing van de geschiedbeschrijving in Frankrijk, vooral door zijn Essai sur la formation et le progrès du Tiers-Etat (1853), Zijn Œuvres zijn vereenigd in 9 dln. (1883). Over hem: P. Dufay en R. R. Ribour, Le Centenaire d’A. T. (1895) en vooral het boek door zijn kleinzoon A. Augustin-Tierry, A. T. (1795—1855), bij Plon in 1922 verschenen.
