Sulpicius

betekenis & definitie

Sulpicius - naam van een oud Romeinsch patricisch geslacht. — Publius S. Galba Maximus werd 211 consul en 203 dictator en begon in zijn tweede consulaat 200 den oorlog tegen Philippus V van Macedonië. — Servius S. Galba werd als praetor 151 v. C. in Lusitanië verslagen ; 150 liet hij als propraetor duizenden Lusitaniërs verraderlijk dooden; deswege aangeklaagd, ontkwam hij ter nauwernood aan zijn veroordeeling; hij was 144 consul en heeft als redenaar het eerst den Hellenistischen modestijl aangewend. — Publius S. Rufus, geb. 124 v. C., werd, om het volkstribunaat te kunnen bekleeden, plebejer; hij was als redenaar bekend, onderscheidde zich in den Bondgenootenoorlog 89 v. C. als veldheer door het onderwerpen der Marrucijnen en werd voor 88 tot volkstribuun gekozen, was als zoodanig het hoofd der Mariaansche partij tegen Sulla en de aristocraten, doch werd door Sulla verbannen, in zijn villa ontdekt en gedood. — Serv. S. Rufus, omstr. 105—43, bekend als redenaar en rechtsgeleerde, als hoedanig hij vele leerlingen heeft gevormd. — C. Sulpicius Apollinaris uit Carthago, tijdgenoot van Fronto, was toen een der voornaamste vertegenwoordigers der grammatische studiën, maar slechts metrische inhoudsopgaven op de stukken van Terentius (en Plautus ?), elk in 12 senarii, zijn ons van hem bewaard als ook op de 12 boeken der Aeneis, elk in 6 hexameters. — Een Sulpicius Severus, omstr. 365—425, presbyter in Aquitanië, heeft Chronica geschreven in 2 boeken, een Joodsch-Christelijke geschiedenis van Adam tot 400 n. C. en ook een biographie van Martinus van Tours in den vorm van een dialoog.