Prãkrit - (Skt.: prâkrta), in Voor-Indië de benaming van een groep litteratuurtalen, die wel zeer nauw met het Sanskrit samenhangen, doch ten deele op een oudere taalperiode teruggaan, daar de Prãkrits vele vormen in gebruik hebben, die aan de oudere taal der Wedas eigen zijn. Ook zijn Prãkrits bekend uit inscripties (bijv. van Açoka, z. ald.) en uit de heilige boeken der Jainas. In de Indische dramas geldt als regel, dat de mannen zich van Sanskrit, maar de vrouwen en minderen van Prãkrits bedienen.
Het meest voorkomend is het (Çauraseni, het dialect uit het land Çūrasena (hoofdstad Mathurā), terwijl voor poëzie vooral Mārārāstri gebruikt wordt, een dialect, dat de voorlooper is van het Marāthï. Litteratuur: R. Pischel, Grammatik der Prakrit-sprachen (Strassburg, 1900).
