Porto-Riche - (Georges de). Uit een Italiaansche familie in 1849 te Bordeaux geboren, begint hij zijn letterkundige loopbaan met bundels gedichten : Prima Verba (1872); Tout n’est pas rosé (1877) en vooral de bundel elegieën: Bonheur manqué, carnet d'un amoureux (1889) en een stuk in twee bedrijven in verzen, Vaxina (1879), dat later L’infidèle (1890) wordt. Als tooneelschrijver geeft hij eerst nog andere stukken in verzen, o. a. Un drame sous Philippe II (1875), maar het groote succes komt met La chance de Françoise, dat ’t Théâtre-Libre van Antoine in 1888 speelt, en vooral met Amoureuse, een stuk in 8 acten in proza (1891) en meer nog met Le Passé (5 acten in proza, 1897, later tot 4 acten omgewerkt). Zijn stukken vat hij dan samen onder den alleszeggenden titel : Théâtre d'Amour (1898).
Daarna geeft hij nog Le vieil Homme en Le Marchand d'Estampes (1917) en verzamelt typische passages uit zijn werk in een bundel Anatomie sentimentale (1920). Hij is een der belangrijkste figuren onder de hedendaagsche tooneelschrijvers ; evenals Henry Bataille bestudeert hij voornamelijk de liefde in haar uitingen, haar wisselingen en haar gevolgen; zijn werk neemt door den stijl en door de originaliteit, door de schitterende geestigheid in ’t dialoog en door de meedoogenlooze ontleding van ’t schrijnende liefdeleed een eerste plaats in. Volgens hem is de man ,,né infidèle” en is de vrouw degene „qui aimera toute sa vie le même homme” ; en daaruit spruiten de dramatische conflicten van al zijn stukken voort ; men vergelijkt den liefdeshartstocht ervan dikwijls met dien van Racine ; in de beide laatste stukken eindigt hij in ondergang en waanzin ; daar is liefde waarlijk een „bezetenheid” (une possession) te midden van ’t leven, dat slechts een opeenvolging van oogenblikken is. Over hem : Lacour in de Revue de Paris (1 Juli 1902) ; id. (1 Febr. 1911) ; G. Lanson in de Grande Revue (1911).
