Parallaktische driehoek

betekenis & definitie

Parallaktische driehoek - (sterrek.), de boldriehoek aan de sfeer, gevormd door de hemelpool P, het zenith Z en het hemellicht S. De zijden zijn: het complement der declinatie (PS), het complement der breedte (PZ) en de zenithsafstand of het compliment van de hoogte (ZS). Zijn hoeken: de uurhoek (P), het supplement van het azimuth (Z) en de parallaktische hoek (S). De p. d. speelt in de sferische sterrek. een groote rol; vooreerst bij het toepassen der correcties voor refractie en (dagelijksche) parallaxis, in het bijzonder echter bij het berekenen der aequatorcoördinaten (uurhoek en declinatie) uit de horizoncoördinaten (azimuth en hoogte) of omgekeerd. In beide gevallen zijn dan in den p. d. — daar de breedte der waarnemingsplaats bekend wordt verondersteld — twee zijden en de ingesloten hoek gegeven, zoodat een eenvoudige toepassing van de regels der bolvormige driehoeksmeting de onbekende elementen leert kennen.