Maraudeur, - personen, die het leger volgen om buit te zoeken, die uit onbewoonde huizen de goederen weghalen of op een slagveld de lijken uitschudden, gewonden berooven en vaak afmaken, de z.g. hyena’s der slagvelden. Soms soldaten, die onder voorwendsel van vermoeidheid of zwakte van het leger achterblijven, zonder verlof, en heimelijk op roof en plundering uitgaan (Moeskoppers). Den Beer Poortugal zegt dat zij, volgens oorlogsrecht zeer gestreng, naar omstandigheden met den dood gestraft worden.
Het oorlogsreglement bewaart over hen het stilzwijgen en laat hen over aan de krijgswetten der oorlogvoerenden. Het Crimineel Wetboek voor het krijgsvolk te Lande stelt in den Zevenden Titel maraude strafbaar, het Wetboek van Mil. Strafrecht in den Zesden Titel, het Reglement van krijgstucht in de artikelen 7, 20 en 21, voor de gevallen waarin het feit van zeer lichten aard is.
