Macchiavelli (Niccolo), staatsman en historicus, geb. 1469 te Florence, was van 1498 tot 1612 secretaris van de Signoria. In 1620 schreef hij te Lucca Vita di Castruccio Castraconi (een tyran die Lucca bestuurd heeft van 1281 tot 1328). In deze biografie copieerde hij de figuur Agathocles van Sicilië uit ’t werk van Diodorus zoodanig, dat hij in verschillende opzichten een met de werkelijkheid strijdige voorstelling geeft. In opdracht van den toenmaligen aartsb. van Florence (later paus Clemens VII) schreef hij de Istorie Fiorentine, die in 1625 gereed waren en na zijn dood in 1632 werden uitgegeven.
Hij geeft hierin een overzicht van de gesch. van Italië tot ± 1434 en behandelt dan de gesch. van Florence tot 1603. De gesch. wordt door hem beoefend ten einde zijn ideeën op polit. gebied te bewijzen, waarbij hij niet schroomt de gesch. te vervalschen. Eerst in de beschrijving der gebeurtenissen uit de latere jaren houdt hij zich meer aan de werkelijkheid. In de wijze van de beschrijving der gesch. breekt hij geheel en al met den chroniekvorm. Zijn ideeën op polit. geb. gaf hij weer in Discorsi sopra Livius, waarin hij de wetten noodig voor ’t behoud van den Staat nagaat, en in II Principe, waarin hij naar voren brengt datgene, wat noodig is voor de ontwikkeling van een Staat. Volgens M. moet men in de politiek niet vragen, wat goed of slecht is, maar heeft men zich slechts te bekommeren over ’t nut. Over den aard der middelen om dit doel te bereiken bekommert hij zich niet. M. stierf in 1627.
