Luchtgas, - ook Siemens-gas genaamd, één der technische krachtgassen, bestaat in hoofdzaak uit kooloxyde en stikstof, en wordt verkregen door eenvoudige onvolledige verbranding van koolstof met lucht volgens de vergelijking 2C + 02 → 2CO. Het gehalte aan kooloxyde (tot een max. van ± 32 %) geeft aan het l. het vermogen te branden, waardoor het gebezigd kan worden voor het stoken van ovens e. d. Het l. op zich zelf heeft nog slechts historische en theoretische beteekenis ; technisch wordt het wel nooit meer zuiver gebezigd, doch steeds in combinatie met andere krachtgassen ; zie GENERATORGAS en WATERGAS. Bovendien wordt de naam l. ook gegeven aan het meer algemeen als Aërogeengas bekend staande verlichtingsgas. Het wordt verkregen, door lucht te verzadigen met de dampen van geschikte, zeer vluchtige benzine-soorten (gasoline) in automatisch werkende, veelal door een gewicht gedreven, roer- of mengtrommels.
Het is hier en daar in gebruik voor verlichting van afgelegen huizen, villa’s, fabrieken e. d. en heeft onmiskenbare voordeelen : kleine, eenvoudige, goedkoope installatie, vrijwel zonder vakkennis te bedienen. Daarentegen enkele groote bezwaren, welke aan de verbreiding sterk in den weg staan, n.l. de gemakkelijkheid, waarmee zich op koude plaatsen van de leiding weer gasoline afzet, en vooral het gevaar van ontploffingen, dat optreedt, zoodra niet voldoende gasoline-dampen aan de lucht zijn toegevoerd. In plaats van brandbaar, wordt het mengsel dan ontplofbaar ; door slecht functioneeren van den menger zijn dan ook reeds tallooze ernstige ongelukken met l. voorgekomen.
