Kinkhoest - Tussis convulsiva, pertussis, een besmettelijke ziekte, die in hoofdzaak kinderen van het 2e tot het 8e jaar aantast en hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt en verbreid wordt door den zich in het sputum der lijders bevindenden bacil van Bordet en Gengou. Na een incubatietijd van 2—7 dagen begint de ziekte met het 8—14 dagen durende catarrhale stadium, dat gelijkt op een zware verkoudheid (hoesten, niezen, tranende oogen, gezwollen oogleden, lichte koorts); dit wordt gevolgd door het 4—6 weken of langer durende stadium convulsivum, waarin de karakteristieke hoestbuien optreden. Deze bestaan uit een reeks lange, gierende, diepe inademingen, gevolgd door een groot aantal korte, expiratorische hoeststooten ; de aanval houdt niet op, voordat de lijder, dikwijls met braken, een hoeveelheid taai slijm opgeeft. Tijdens de bui wordt het gelaat hoogrood, zelfs cyanotisch, treden vaak bloedingen op uit neus, mond, ooren, oogbindvlies, kunnen ontlasting en urine onwillekeurig afgaan en ontstaan enkele malen bloedingen in de hersenen en breuken.
Tusschen de aanvallen, die dikwijls ’s nachts het hevigst zijn, voelt de lijder zich volkomen wel, tenzij zich verwikkelingen voordoen, onder welke bronchitis en longontsteking het meest voorkomen. Huilen en gemoedsaandoeningen wekken vaak de buien op. De ziekte, die als regel goedaardig is, kan gevaarlijk worden door de verwikkelingen en bij kleine kinderen door een zeer groot aantal buien. Men bestrijdt haar door isoleering der patiënten. Door behandeling kan alleen het aantal hoestbuien eenigszins beperkt en misschien het beloop der ziekte een weinig bekort worden. Den koortsenden lijder late men te bed en zorge voor ruime ventilatie van de ziekenkamer; is hij vrij van koorts en verwikkelingen, dan is bij droog weder zonder wind verblijf in de buitenlucht zeer gewenscht. Van de vele aangeprezen geneesmiddelen worden chinine, antipyrine, bromoform, pertussine (thijmstroop), inademing van carboldampen, enz. het meest toegepast. Bij kinderen, die na den aanval braken, voorkomt men ondervoeding door telkens na een bui eenig voedsel toe te dienen.
