Hafiz (Sjems-ed-din-Mohammed), de beroemdste Perzische lyrische dichter, te Sjiraz in het begin der 14e eeuw geb., leefde als derwisj in zijn geboorteplaats, onder de dynastie der Mozafferiden. Tevergeefs trachtte sultan Ahmed de Ilkhan hem naar Bagdad aan zijn hof te lokken, en toen in 1388 de veroveraar Timoer te Sjiraz kwam, behandelde hij H. met de grootste onderscheiding. H. stierf in 1389 (of 1391 of 1394).
Na zijn dood werden zijn circa 700 oden (ghazels) en elegieën in een Divan verzameld (Calcutta 791 en met de Turksche scholiën van Sudi, Constantin, 1840, Cairo 1834 en Leipzig 1854—1863, uitgave van H. Brockhaus), die die vele commentaren heeft gevonden. Von Hammer en von Rosenzweig-Schwannau hebben deze gedichten in het Duitsch, Wilberforce Clarke in het Engelsch vertaald.
