Franciscea - plantengeslacht der Solanaceeën uit Midden-Amerika en trop. Z.-Amerika, waarvan de wetenschappelijk juiste naam Brunfelsia is, hoewel de eerstgenoemde naam nog steeds het meest gebruikt wordt. In de jaren 1818-1865 zijn door Engelsche en Belgische reizigers verschillende soorten ingevoerd. Het zijn meest lage heesters met korte zijtakken en met meerjarige, lederachtig-vleezige bladeren, die ongeveer 10 c.M. lang, 3 c.M. breed en elliptisch zijn.
De bloemen staan in bijschermen aan de einden der zijtakjes. De bloembuis, die langer dan de kelk is, draagt eene ronde, eenigszins geplooide, vlakke paarse kroon, die 3-5 c.M. middellijn heeft en dus door grootte en kleur zeer opvalt. De bloemen vallen niet uit, zij verkleuren soms op de plant tot bijna zuiver wit. De bloeitijd duurt dus zeer lang en veelal begint deze vroeg in het voorjaar. Het meest gekweekt worden F. eximia en F. calycina.
Bij eerstgenoemde zijn de bloemen geurig, deze eischt ook iets hooger temperatuur. Hoewel de planten meest als warmekasplant worden geteeld, kunnen zij ’s zomers en in den herfst wel in de openlucht gekweekt worden, mits onder scherm. De voortkweeking geschiedt door zaad en stekken. Een viertal soorten met gele bloemen zijn niet in kultuur, hoewel deze ten deele (o.a. B. nitida) nog grootere bloemen hebben.
