Erpenius (thomas)

betekenis & definitie

Erpenius (Thomas), eigenlijk van Erpe, Nederl. oriëntalist, geb. 1584 te Gorinchem, studeerde te Leiden, promoveerde in 1608 tot doctor in de wijsbegeerte, bezocht Engeland, Frankrijk, Italië en Duitschland, werd in 1612 hoogleeraar in de Oostersche talen aan de hoogeschool te Leiden, kreeg in 1619 ook het nieuw opgerichte tweede professoraat in het Hebreeuwsch en werd kort daarop tolk der Staten-Generaal voor de Oostersche talen; hij richtte een drukkerij op met Hebr., Arab., Syrische, Ethiopische en Turksche lettertypen, die na zijn dood aan de Elzeviers kwam; hij overleed 1624. Hij schreef o.a.: Grammatica Arabica (1613), Proverbiorum Arabicorum Centuriae II (1623), Lokmanni fabulae etc. (1615), Grammatica Ebraea generalis (1621), Georgii Elmacini historia Saracenica a Mahomete Pseudopropheta etc. (1625), Psalmi Davidis Syriace cum versione Latina (1625).