Erpenius

betekenis & definitie

Erpenius - (Thomas), eigenlijk van Erpe, Nederl.oriëntalist, geb. 1584 te Gorinchem, studeerdete Leiden, promoveerde in 1608 tot doctor in dewijsbegeerte, bezocht Engeland, Frankrijk, Italiëen Duitschland, werd in 1612 hoogleeraar in deOostersche talen aan de hoogeschool te Leiden,kreeg in 1619 ook het nieuw opgerichte tweedeprofessoraat in het Hebreeuwsch en werd kortdaarop tolk der Staten-Generaal voor de Ooster-sche talen; hij richtte een drukkerij op metHebr., Arab., Syrische, Ethiopische en Turk-sche lettertypen, die na zijn dood aan de Elze-viers kwam; hij overleed 1624. Hij schreef o.a.:Grammatica Arabica (1613), Proverbiorum Ara-bicorum Centuriae II (1623), Lokmanni jdbulaeetc. (1615), Grammatica Ebraea generalis (1621),Georgii Elmacini historia Saracenica a Maho-mele Pseudopropheta etc. (1625), Psalmi DavidisSyriace cum versione Lalina (1625).